دکتر مجتبی خلیقی نژاد،داروسازِِِشاعر درگذشت/زندگینامه+ شعر دکتر کلانتری در وصف این شاعر

به گزارش پایگاه خبری چکامه سرا،خلیقی نژاد  متولد ۵ اذر سال ۱۳۳۳  اصفهان که به گفته خود  از نسل  ترکان مهاجری  که در زمان نادرشاه از ایل افشار برای نظم پایتخت درحاشیه اصفهان مستقر شدند .

وی تحصیلات ابتدایی خود را  در دبستان میر و  تحصیلات متوسطه را در  دبیرستان  شاه عباس جلفا اصفهان دنبال کرد و موفق شد در رشته داروسازی از دانشکده داروسازی دانشگاه اصفهان، دکترای حرفه ای دریافت کند.

وی یکی از گردانندگان انجمن ادبی حکیم شفایی اصفهان واقع در ساختمان نظام پزشکی اصفهان بود که جمعه های هر ماه جلسات ادبی با حضور شاعران و پژوهشگران ادبیات با اجرای دکتر محمد سیاسی برگزار می شد.دکتر خلیقی نژاد در کنار دکتر سیاسی ،دکتر کلانتری و دکتر فشارکی انجمن حکیم شفایی را در سال ۱۳۹۰ بنیان نهادند.

وی موسس داروخانه شبانه روزی حکیم شفا درخیابان کاوه بود. درفروردین ۱۳۶۶ با دکتر نازنین بختیاری فرزند محمودخان بختیاری ازدواج کرد که ثمره این عشق جاویدان۲ پسر  به نام های پدرام وپویان که هر دو پزشک فارغ التحصیل از دانشگاه علوم پزشکی اصفهان هستند.

خلیقی نژاد نخستین دفتر شعر خود را به نام  آرزوه های گره خورده را در سال ۱۳۸۲ منتشر و در سال ۱۳۸۳ مجموعه شعر ستاره های زخمی شامل شعرهای نو و سپیده خود را منتشر کرد.این شاعر محقق در سال ۱۳۸۸ آواز پرواز را شامل اشعار کلاسیک در قالب غزل،مثنوی و چهارپاره به بازار نشر روانه کرد.مجموعه شعر مسافر بهار شامل اشعار نو در سال ۱۳۸۹ منتشر ساخت.در در سال ۱۳۹۰ مجموعه شعر کو پدر  در قالب کلاسیک در وصف پدرش منتشر کرد.همچنین مجموعه های بزم گلها ،یگ روز پر از ادم ،پرسه های شبانه و آنچه گفتم در دست انتشار داشت .

برای دریافت آثار الکترونیکی این شاعر اینجا را کلیک کنید.

شعر در وصف پدر دکتر خلیقی نژاد :

ای فلک! کو پدر؟ آن چشمه ی امید کجاست؟

چشمه روشن جان، پرتو خورشید کجاست؟

کو پدر؟ او که مرا روز فروزنده چو مهر

بود شب نورافشان چون مه و ناهید کجاست؟

کو پدر؟ او که همه عمر مرا بود پناه

بر سرم سایه ی آن طالع جاوید کجاست؟

او که یک عمر مصون داشت مرا از هر بیم

با یقین دور همی داشت ز تردید کجاست؟

یاس با بودن او در دل من راه نداشت

پدر، آن راحت جان، مایه ی امید کجاست؟

پدر، آن تاج سرم، او که تمام مه و سال

داشت در کوشش من آن همه تاکید کجاست؟

ای خلیقی! پدر آن آینه ی جان تو کو؟

او که می کرد تصاویر تو تایید کجاست؟

دکتر سید اسدالله کلانتری (ساعی) شاعر و بنیانگذار مرکز باروری و ناباوری اصفهان در وصف این داروساز شاعر چنین سروده است :

رفتی و داغ هجران ، انداختی به جان ها

باری گران نهادی ، بر دوش ناتوان ها

بنگر به آتشی که ، افروختی و رفتی

کز شعله اش بسوزد، تا مغز استخوان ها

ای مرغ تیم بسمل ، تا بی‌خبر پریدی

از رفتنت بر آمد، آه از نهاد جان ها

رفتی ز دیده اما، در دل گرفته ای جا

بنگر به عهد یاران، این خط و این نشانها

هم دل ببردی ای دوست، هم صبر و طاقت ما

سنجیده ای مگر تو، این طاقت و توانها؟

روزی سروده هایت ، جانمایه غزل بود

اینک حدیث حسنت، افتاده بر زبانها

چون روح تو نگنجید، در جسم خاکی تو

رفتی و پر کشیدی ،تا اوج آسمان ها

رفتی و شمع محفل ، خاموش شد خلیقی

دیگر نمانده طاقت ، در جسم نیمه جان ها

درد فراق ، ساعی ؛ در یک غزل نگنجد

خاموش باش و بسپار، نوبت به نکته دانها

گفتنی است مراسم یادبود این  داروسازِ شاعر روز جمعه ۱۸ شهریور از ساعت ۹ الی ۱۱ صبح در مسجد المهدی واقع در خیابان مرداویج برگزار می شود.