ابراهیم شایان؛منتقدِ بی رحم یا منتقدِ دوست داشتنی؟

*حسین قلع ریز

نشود دشمن ،هر که مرا نقد کند   انتقادی که مرا یاری دهد ،سازنده است

همه حُسن جهان نیست در احوال کسی    هر که این گونه تصور بکند ،بازنده است

دشمن از کارت بدت ،شاد شود مدح کند   دوست از عیب تو غمگین و به دل افسرده است

هر که تعریف تو بیجا کند ،دشمن توست     هر که دل بسته به تعریف و ثنا درمانده است

.نقادی شعر و داستان باعث شد که هویتی به نام نقاد یا منتقد در تمامی بخش ها شکل بگیرد و بر اساس آن مدل ها والگوهای کاربردی ایجاد شود.

امروز در مراسم نکوداشتی عزیزی هستیم که سه بُعد شاعری ،معلمی و منتقدی را در کنار شخصیت کاریزماتیکش یدک می کشد.او همواره چراغ آموزش  و پژوهش شعر و ادبیات را در استان اصفهان روشن ساخته است.شمعی که شاعران جوان را مانند پروانه به سوی خود جذب نموده است.

نگارنده به عنوان یک روزنامه نگار ابعاد فنی شعرسرایی و آموزش جناب شایان را به اساتید فن واگذار و تنها کلماتی در وصف منتقد بودن ایشان ذکر می کنم.

تجزیه و تحلیل شعرها و تسلط به اوزان سبک های مختلف شعری و آنالیز شعر از  یک تک  مصرع تا قصیده ،بخش کوچکی از توانمندی ابراهیم شایان است.

شایان به ما هو در بررسی شعرها چه کلاسیک و چه سپید با توجه به توان علمی و تجربی ید طولایی داشته و دارد،  او شعر را به خوبی لمس می کند و از چند دریچه خود را جای شاعر قرار می دهد و شعر را بررسی و خوانش می کند.او در نقد از دو بال علم آکادمیک و تجربه به بهترین وجه استفاده می کند و بدون حُب و بغض نسبت به شاعر ،فقط شعر را نقد می کند.

نقل قولی از شاعر گرانقدر و ادامه دهنده مکتب اصفهان جناب استاد عباس شاهزیدی متخلص به خروش اصفهانی یادآور شوم که می گفتند:اگر در زمان جوانی در انجمن های ادبی به جای به به و چه چه جوانان اشعار انان ورد نقد  جدی  قرار می گرفت ،شاهد حضور شاعران توانمندتری در عرصه ادبیات فارسی در سطح ملی  بودیم .

شایان در نظر برخی از شاعران امروز چه جوان چه پیر ، شاید منتقد بی رحم به شمار بیاید ولی برای بسیاری از شاعران ،منتقدی دلسوز،راه گشا و دوست داشتنی است که مسیر درست و صحیح را به شاعران تازه کار و کهنه کار یادآور می شود

ابراهیم شایان ابن سلامی دیگر نیست، بلکه ابراهیم شایان شعر معاصر ماست.

*دبیر انجمن ادبی چکامه سرا اصفهان