شیفتگان پُست روابط عمومی ,آفت علوم ارتباطات

این مقوله نفی علم گرایی نیست بلکه کاملا بر عکس اذعان کننده این واقعیت است که فرضیه ها و نظریه های حوزه علوم ارتباطات در عمل و بر اساس تجربه شناخته و مطرح می شوند. لذا بسیار مهم است که افراد قدرت یادگیری داشته باشند. این قدرت ریشه در تواضع و فروتنی ، خوب گوش کردن ، خوب پرسیدن و اساس آزادگی فردی دارد. بعضی افراد شیفته مسوولین هستند، فارغ از اینکه این مسوول بدون پست اش چیست؟ آیا دانش و تخصص لازم و شایستگی شخصیتی و اجتماعی دارد و یا صرف یک پست قابل احترام شده است؟

متاسفانه به دلیل عدم وجود دانش حقیقی و معرفت شناسی بسیاری از اعضای جامعه ارتباطی، شیفته پست ها هستند و نه انسان ها و این برای متخصصانی که باید مسیر توسعه پایدار را هموار کنند، فاجعه است. تقلید مستمر، تولید محتوا بدون تحقیق دقیق ، شیفته بودن به مقامات و پست ها و نه انسان ها و سواستفاده از موقعیت شغلی و اجتماعی برای مطرح کردن خود از آفت هایی است که جامعه ارتباطی ، روابط عمومی و رسانه درگیر آن است.از دیگر آفت های این حوزه وجود مدعیان استادی هستند که به دلیل عدم برخورداری از دانش و تخصص لازم تنها به دلیل تجربه طولانی هرم وارونه نویسی در خبرنگاری و همراهی مدیران ارشد در روابط عمومی مدعی استادی و تخصص را دارند و حتی تدریس هم می کنند. این افراد با انتقال دانش ناقص و نیم بند خود باعث فجایعی در رشد و توسعه علوم ارتباطات می شوند. فردی که ماهی و سالی یک خبر هرم وارونه می نویسد ، تنها به صرف سن و سالش و مسوولیتهای که در حوزه اجتماعی و رسانه داشته تدریس می کند.

حتی بدون در نظر گرفتن اصول اساسی و حرفه ای علوم ارتباطات ، چنین روندی به جای تربیت نیروی انسانی متخصص که با رویکرد جامعیت و شفافیت به نقش ارتباطی خود در زمینه های مختلف بپردازد، تنها با تدوین اخبار ناقص و بی سر و ته و گزینشی و یا رویدادهای روابط عمومی مخدوش باعث ایجاد سو تفاهم و سو برداشت و انتقال ناقص پیام و خطاهای ارتباطی می شود لذا همیشه و در همه حال به یاد داشته باشیم این قول سعدی  شیرین سخن و پدر علوم ارتباطات جهان را گفتند:

بزرگی کز آن یافت کو پست شد    در نیستی کوفت تا هست شد

*هادی زمانی

مدرس روابط عمومی