تکذیب خبر آواز خوانی در پل خواجو

آ”صدا را با آهنگ دلنشین آب به طبل باد می‌سپارند تا غم دل را به پهنای رودخانه بیاندازند.” تاریخ موسیقی اصفهان وخواجو خورشید به تدریج غروب می‌کند و ساز زاینده‌رود هنوز کوک است و صداها هم چنان به گوش می‌رسد. اینجا زیر و بم بودن صدا مهم نیست، اینجا دلنشین بودن آواز است که در سرمای هوا هنر دوستان را برای شنیدن صدایی گرم به زیر دهانه‌های پل خواجو دعوت می‌کند ایجاد کننده صدای اساتید موسیقی آواز اصفهان  از ثمره پل خواجو میباشد..

اینجا شنیدن صداها بلیتی نیست و رایگان است و هراز گاهی یاد بزرگان آواز ایران زمین را زنده می‌کند.، کمتر پیش می‌آید که وقتی از پل خواجو می‌گذری برای شنیدن، اندک درنگی نکنی. پل خواجو جدای از معماری و جاذبه توریستی‌اش سالن کنسرتی را می‌ماند که گاه به دلیل صداهای زیبا جایی برای نشستن برروی سکوهایی که حکم ردیف اول سالن کنسرت را دارند، نیست و برخی از مردم بر روی پله‌های پل می‌نشینند و چشم بر نوازندگی آب و گوش به صدا می‌سپارند.

بعد از عصر صفوی و دوره خفقان و اختناقی که توسط پادشاهان صفوی به وجود آمده بود، دوره جدیدی در موسیقی در زمان حکومت قاجار ها پدیدار گردید. در زمان صفویان به علت مخالفت شدید پادشاهان (به دلایل مذهبی) هیچ کس نمی توانست به ارایه کار موسیقی به صورت علنی بپردازد، به طوری که هر کاری و هرکسی به شدت سرکوب می شد.

ولی همیشه راه حل هایی برای مقابله با زور وجود داشته و دارد و مثل همیشه با جبر وظلم نمی توان کاری از پیش برد. موسیقیدانان ایرانی در آن زمان راه حلی برای ارایه موسیقی با مجوز آن زمان (وزارت فرهنگ و ارشاد صفویه!) پیدا کردند و آن اجرای موسیقی و آوازها به شکل تعزیه و روضه و … از این قبیل مراسم بود. آنها گوشه های آوازی ایرانی را در قالب مراسم های اینچنینی ارایه می کردند. (مراسم هیئت ها و سینه زنی های امروزی به جا مانده از همین دوران است.)

در دوره قاجار و پایان دوران سیاه موسیقی، اهل هنر دوباره به گردآوری موسیقی ایرانی به صورت مدون و منظم برآمدند تا از نابودی آن جلوگیری کنند. در اصفهان به دلیل پایتخت بودن در آن زمان، اساتید بسیاری حضور داشتند که این اطلاعات موسیقیایی را سینه به سینه منتقل کردند.

اوج هنر و آواز ایرانی در زمان ناصرالدین شاه قاجار بود.موسیقی وآواز  بیات اصفهان یکی از آوازهای موسیقی سنتی ایرانی است. بیشتر موسیقی‌دانان آن را از متعلقات همایون دانسته‌اند اما برخی این آواز را جزء دستگاه شور می‌دانند

ومی توان به پرورش اساتیدی  اساتید بزرگ مکتب اصفهان همچون تاج اصفهانی؛منوچهر غیور؛حسن کسایی؛مرتهب ،جلیل شهناز،حسین خضوعی،رحیم اصفهانی،اقاجان ،نایب اسداله  دهها هنرمند دیگر که پرورش یافته این مکتب هستند اشاره نمود.

و اما اصل خبر به نقل از یک خبرنگار حوزه موسیقی با این عنوان که یک دستور عجیب؛ آوازخوانی زیر پل خواجو ممنوع شد

با انتشار این خبربا توجه به دغدغه هنرمندان  از متولی اصلی پلهای تاریخی اصفهان پیگیری به عمل آمد ومسول پلهای تاریخی اصفهان علی محمد فصیحی  در واکنش به انتشار خبر ممنوعیت آوازخوانی در پل خواجو بیان داشت  از طرف میراث فرهنگی صنایع دستی وگردشگری  اصفهان هیچ ممنوعیتی ایجاد نشده

به گفته کارشناسان موسیقی اگر از اجرای این سنت جلوگیری شود سبک مبتذل آن جایگزین می‌شود و آوازخوانی زیر پل خواجو  یک سنت طبیعی است  که از سال‌های دور در شهر اجرا می‌شده و ما به صورت کاملا طبیعی با یک فرهنگ خوب در شهر مواجه هستیم که از سال‌های گذشته بوده و باید آن را در قالب سنتی حفظ کنیم.

این بحث مطرح است که این سنت باید حفظ شود و اگر جلوگیری شود سبک مبتذل توسط افرادی که اصفهانی نیستند، جایگزین می‌شود

خبرنگار:علی وطن خواه